Popocatedinges

Op mijn laatste dag voor vertrek naar de Elzas, moet natuurlijk nog een hoop gebeuren. Het helpt weinig dat mijn droger om de 5 minuten denkt dat het filter geleegd moet worden, en ook de enorme balen kattenhaar – die zich zelfstandig lijken te vermenigvuldigen – maken mijn humeur er niet beter op. Haast is geboden, want vanmiddag heb ik een date met mijn Moeder in Rotterdam, om te shoppen en wijntjes te drinken op ’t terras.

Toen mijn Moeder van de week belde om de afspraak te bevestigen, wilde ze meteen vaststellen waar we ’s avonds zouden gaan eten. Onder de kubuswoningen bij Popo-nog-wat, aan het water, daar had ze al eens gegeten. Ik heb het haar nog uit haar hoofd proberen te praten, wat mij betreft is het eten daar echt zo lekker niet, maar m’n moeder zag het helemaal zitten. We gaan dus naar Popocatepetl. En oké, je zit daar wel heel leuk, aan het water dus.Bovendien kan mijn Moeder nogal eigenwijs zijn, dus langer dan een paar minuten proberen, is vergeefse moeite.