Lunch in Blijdorp

mooie vlakverdeling van de giraffe

 

Zaterdag heb ik van GJ een seizoenskaart gekregen van Blijdorp. Leuk! Nooit geweten dat hij zo into animals is. We zijn 3 weken geleden naar het Dolfinarium geweest en toen hij een half uur naar de video van de aangespoelde white killer whale Morgan keek voelde ik nattigheid.

We zijn nu twee keer geweest, nog 1 keer en de kosten zijn eruit. Ik moet zeggen dat ik veel lol heb. Het is fantastisch om alle dieren uit de verschillende continenten bij elkaar te zien op een stukje in Nederland. En dat is ook direct het zielige, de hokken zijn klein, ze kunnen niet lekker bewegen. De beesten horen te rennen op de steppe en te baderen in een modderige rivier in Afrika of te vliegen boven de rotsen van een praire

Maar er is nog iets wat mij dwars zit. Ik vind het heerlijk om buiten de deur te eten, maar wat zij daar serveren in het park kan mij totaal niet bekoren. De stokbroodjes kaas zijn te koud, de frikandellen te vet, de broodjes unox worst vind ik niet gepast in de zomer en friet uit een kartonnen bekertje met een klodder vette mayo erop, no thank you. Ik verlang gewoon naar een krentebol met kaas uit een plastic zakje. GJ vind dat ik me aanstel, niet zeuren, sprak hij. Je ziet dat veel in de dierentuin, hele gezinnen met combat korte broeken, een polo, sandalen en een Nomad rugzak met daarin plastic zakjes met broodjes en pakjes drinken. Soms nog snoepjes en natte doekjes om de handen af te vegen. Die mensen zitten vaak op onbegrijpelijke plekken, onder de spoortunnel  bijvoorbeeld of bij de krokodillen waar de temparatuur boven de dertig graden is. Waarom niet op een bankje uitkijkend op aapjes, zeeotters of de giraffen met hun mooie vlakverdeling.

GJ vind dat ik mij aanstel, maar nu ik mijn maag nog voel van het broodje gehakt wat ik om 12.30 heb gegeten vind ik dat ik een punt heb. Wij hebben vanmiddag voor Euro 16 gegeten en het was niet eens lekker.  Dat kan anders zonder de Nomad rugzak en de gezonheidsandalen. Jeroen help mij en los dit probleem voor mij op. Jij bedenkt de lunch, dan ga ik op zoek hoe ik dat op een normale manier mee de dierentuin in kan nemen. Wellicht kunnen we een keer samen, je krijgt 25% korting wanneer je met me mee gaat!

Verjaardagstaart

Vandaag vier ik mij 31 ste verjaardag. Rustig en kalm aan, met mijn ouders een kopje thee drinken en vanavond met GJ eten in Maarssen. Vorig  jaar heb ik mijn verjaardag wel groots gevierd, 30 verdient een feestje, maar dit jaar ben ik er nog niet helemaal aan toe om weer te verjaren. 

Vorig jaar besloten GJ en vriendin C een surprise party te houden. Met twee grootse genieen zou er in theorie niks mis moeten gaan. Maar Gj is zo doorzichtig en vriendin C kan niet jokken, dus het plannen en bekokstoven lukte niet zonder dat ik een vinger in de pap hield. Het feest moest worden gehouden op de camping bij mijn broer, God please don’t, de gasten lijst werd uitgebreid, ik hoef echt niet alle kennissen te zien op mijn feestje, het gaat mij om mijn selected special people. Uiteindelijk is er maar 1 orgineel plannetje doorgevoerd en zelfs die uitvoering ging niet helemaal goed . 

Vriendin C kwam trots binnen met een grote doos in haar hand en zette deze op de tafel. Ze riep met alle vreugde in de wereld: “alsjeblieft lieve jarige vriendin, je verjaardagstaart”. Wanneer je een feest plant voor je beste vriendin lijkt mij dat je rekening houdt met de grillen en de wensen van de betreffende birthdaygirl. Dat deed zij niet, ze was druk met het haar idee over het perfecte verjaarsfeestje dat ze vergat dat  je mij nooit blij kan maken met taart. Ik vind het echt niet lekker zeker niet met zo’n laagje zoete plak zooi, kleffe cake en vette slagroom.  Met lichte tegenzin maakte ik de doos van de banketbakker open, (je moet wel leuk doen) de taart was roze met een plak laag, toefjes slagroom, fruitstukjes, een smiley en ballonetjes. Mijn naam en 30jaar, mijn naam stond trouwens verkeerd gespeld. Acht jaar vriendschap en dan kiezen voor een taart waarvan je weet dat de jarige die niet eet en verkeerd een naam spellen. Haar verdediging was:”Maar zo staat het ook in mïjn telefoon” 

verjaardagstaart Van vriendin C voor Christa

Ach dat is mijn lieve vriendin, zo ken ik haar. De festiviteiten waren erg gezellig, het eten was heerlijk en de drank op aan het einde van de avond. Ik kijk terug op een weekend vol liefde, gezelligheid en lol. Over 4 jaar zal ik weer een keer uitpakken en vraag ik Jeroen om mij te helpen met het eten. Vorig jaar heeft hij dat goed voor elkaar gekregen. Met alle gemak van de wereld draaide hij het diner in elkaar, ik heb de ingredienten aangegeven en geproefd wanneer nodig. Bedankt Jeroen en over 4 jaar hoop ik weer van je hulp gebruik mogen maken.

Stoof met ballen

Gister was de eerste volle dag in de Elzas met R, en tevens de dag waarop het Nederlands elftal zichzelf een finaleplaats bezorgde. Je begrijpt, er moest bijtijds gegeten worden – ja, ik vind half negen tijdens vakantie bijtijds – want die wedstrijd konden we niet missen.

Waar ik altijd erg blij van wordt tijdens een verblijf in het buitenland, is de mogelijkheid om verder te winkelen dan de AH. Zelfs als het assortiment lijkt op dat in Nederland, voelt het toch altijd als een exotische ervaring om boodschappen te doen in den vreemde. Gister kon ik me in een supermarche in Wissembourg vrolijk maken om een prachtige groene kool, die ik vond. Kom ik in Nederland zelden tegen, moet ik zeggen. Een stoofpotje met ballen was geboren. Jammer dat ik nog steeds niet precies weet, wat voor stuk rund ik uiteindelijk van de dame achter het vlees heb meegekregen. Ik gok dat het een ribstuk was.

Popocatedinges

Op mijn laatste dag voor vertrek naar de Elzas, moet natuurlijk nog een hoop gebeuren. Het helpt weinig dat mijn droger om de 5 minuten denkt dat het filter geleegd moet worden, en ook de enorme balen kattenhaar – die zich zelfstandig lijken te vermenigvuldigen – maken mijn humeur er niet beter op. Haast is geboden, want vanmiddag heb ik een date met mijn Moeder in Rotterdam, om te shoppen en wijntjes te drinken op ’t terras.

Toen mijn Moeder van de week belde om de afspraak te bevestigen, wilde ze meteen vaststellen waar we ’s avonds zouden gaan eten. Onder de kubuswoningen bij Popo-nog-wat, aan het water, daar had ze al eens gegeten. Ik heb het haar nog uit haar hoofd proberen te praten, wat mij betreft is het eten daar echt zo lekker niet, maar m’n moeder zag het helemaal zitten. We gaan dus naar Popocatepetl. En oké, je zit daar wel heel leuk, aan het water dus.Bovendien kan mijn Moeder nogal eigenwijs zijn, dus langer dan een paar minuten proberen, is vergeefse moeite.