Ode aan Rachel

Een gastvrouw met een plusje,
ik gaf haar haast een kusje.
Zo moederlijk en zacht,
en lief ook, als ze lacht.

Het eten van de Bok,
vulde ons echt tot de nok.
Bovendien ook erg fijn,
Rachel schonk prima wijn.

Voor een lunch of voor dinertjes,
met gezin of met z’n tweetjes.
Met de zorgen van Rachel,
loopt de avond wonderwel.

Restaurant/café De Bok
Papestraat, Den Haag

Stoof met ballen

Gister was de eerste volle dag in de Elzas met R, en tevens de dag waarop het Nederlands elftal zichzelf een finaleplaats bezorgde. Je begrijpt, er moest bijtijds gegeten worden – ja, ik vind half negen tijdens vakantie bijtijds – want die wedstrijd konden we niet missen.

Waar ik altijd erg blij van wordt tijdens een verblijf in het buitenland, is de mogelijkheid om verder te winkelen dan de AH. Zelfs als het assortiment lijkt op dat in Nederland, voelt het toch altijd als een exotische ervaring om boodschappen te doen in den vreemde. Gister kon ik me in een supermarche in Wissembourg vrolijk maken om een prachtige groene kool, die ik vond. Kom ik in Nederland zelden tegen, moet ik zeggen. Een stoofpotje met ballen was geboren. Jammer dat ik nog steeds niet precies weet, wat voor stuk rund ik uiteindelijk van de dame achter het vlees heb meegekregen. Ik gok dat het een ribstuk was.

Popocatedinges

Op mijn laatste dag voor vertrek naar de Elzas, moet natuurlijk nog een hoop gebeuren. Het helpt weinig dat mijn droger om de 5 minuten denkt dat het filter geleegd moet worden, en ook de enorme balen kattenhaar – die zich zelfstandig lijken te vermenigvuldigen – maken mijn humeur er niet beter op. Haast is geboden, want vanmiddag heb ik een date met mijn Moeder in Rotterdam, om te shoppen en wijntjes te drinken op ’t terras.

Toen mijn Moeder van de week belde om de afspraak te bevestigen, wilde ze meteen vaststellen waar we ’s avonds zouden gaan eten. Onder de kubuswoningen bij Popo-nog-wat, aan het water, daar had ze al eens gegeten. Ik heb het haar nog uit haar hoofd proberen te praten, wat mij betreft is het eten daar echt zo lekker niet, maar m’n moeder zag het helemaal zitten. We gaan dus naar Popocatepetl. En oké, je zit daar wel heel leuk, aan het water dus.Bovendien kan mijn Moeder nogal eigenwijs zijn, dus langer dan een paar minuten proberen, is vergeefse moeite.